همسفر...

چقدر دلم سفر می خواهد...  و سالهاست کوله بار بسته ام همسفر شوم با او... سالهاست چشم به راه مسافریم که رد پایش بر هیچ جاده ای جا نمانده تا همسفر شوم با او...  گرچه می دانم  آغاز سفر فاصله است و من همیشه از فاصله گریزانم ولی رفتن را دوست دارم... سالهاست لبریز از احساسم و منتظر... منتظر استشمام شمیم عطر رازقی همسفری از جنس باران...  که می گفت: " چه اندوه بارند جاده های بی همسفری  و چه بغض آلود است  تنها رفتن، آنگاه که همراهی از جنس باران نباشد..."  و من خوب می دانم حس غریب فاصله را... می گفت: "دلتنگی حس نبودن کسی است که تمام وجودت یکباره تمنای بودنش را می کند..." و من سالهاست که دلتنگم...  دلتنگ خودم، دلتنگ او  و دلتنگ خدا...