شب واژه ی انتظار

مدتی است که پاییز دلگیر رسیده و کوله بار خودش رو پهن کرده، باد پاییزی در لباس نسیم بهاری نمایان گردیده تا شاید بتواند به زیبایی طبیعت را برهنه کند.

بی خبر از آنکه نسیم بهاری پیام شکفتن دارد و باد پاییزی خبر از مرگ و نیستی...

خورشید از ترس چهره از زمین می پوشد و زمین در تمنای یک گرما از نور آفتاب چاک چاک

در اوج خنکای سرد پاییزی، لبان خشکیده چاه تمنای باران دارد و پرستوی جا مانده از دسته ی کوچ در پی یافتن پناهگاه آواره ی سرما

در تمامی آبگیرها صدای ناله جیرجیرک ها به گوش می رسد که با اشک و آه با طبیعت سبز وداع می کنند و در این میان

من مانده ام و یک خروار شب واژه که چندی نمانده مرا در خود مدفون کنند...

پس فانوس شب را می کشم و پرستووار منتظر یک نغمه ی امید

"می مانم"

مهتاب