شاید گلایه...

روزهاست که از ماه عاشقی می گذرد اما غمی عجیب به گذر زمان سایه افکنده و هر چه می گذرد غمگین تر می شود... غمی که ریشه در اعماق تاریخ دارد... دل من هم غمگین شده... بغض کرده... باید فریادش کنم...

ای همه لحظه های شاد زندگیم به فدایت،  دیریست که در انتظار روی چون ماهت لحظه های تلخ انتظار زندگی را می گذرانم... رازقی های پشت پنجره اتاقم هم منتظرند....اما این انتظار طولانی شد و تو نیامدی... آیا صدای تپش های قلبم را در لحظه ی صفر عاشقی جمعه ها نمی شنوی؟ من نماز شبم را در سحر جمعه به یاد تو می خوانم و نماز صبح جمعه ام را به تو اقتدا می کنم... صبح جمعه اتاقم را آذین می بندم و شاد و سرخوش ندبه سر می دهم... اما دم غروب خسته و دل گرفته انگار که همه غم های عالم بر شانه هایم سنگینی می کند... با گریه سمات می خوانم و در دل آرزو می کنم تا جمعه بعد زنده بمانم که باز چشم انتظارت باشم...  که باز چشم به راهت باشم... گرچه انتظارت لحظه های زندگی را برایم با معنا کرده... گرچه انتظارت قرار دل بیقرارم شده... ولی جواب دل بیقرار زینب را چه می دهی... امروز عاشورای امام عشق بود.... امروز یزیدیان و گمگشتگان برهوت وهم کردند همه آنچه را نباید... امروز تیغ بر قلب کعبه کشیدند... امروز دنیا یتیم ولایت خورشید شد... دنیا بی امام  بسان قافله ای بی ساربان است... که امام مأمن کره ارض است... امام زمان ما، بنمای رخ حتی اگر این زمین تاب قدومت را ندارد، حتی اگر ستونهای آسمان به لرزه بیفتد... بیا و بشکن طلسم شیطان را از دلهای خاکیان و راه آسمان را بر ما گمگشتگان تعلقات بگشای مگر نه اینکه امام نقطه پیوند زمین و آسمان است...

 امید دل زینب، کدامین آدینه را آذین ببندیم... کدامین آدینه را به گوش باشیم تا فریاد بر آری:

    الا یا اهل العالم اناالامام القائم؛
                  الا یا اهل العالم انا الصمصام المنتقم؛

کدامین آدینه...

بار خدایا اعاشقانه فریاد می زنیم که مولایمان را ما بر ما ببخشای تا طعم خوش عدالت و شمیم دلنشین حقیقت را در این غفلتکده جاری سازد...

!!!. انگار امشب دلم حرف دل زینب را واگویه کرده باشد... نمی دانم...