نگاشتن

قلم بر کاغذ چه زیبا می رقصد و برخود می بالد از ترسیم چنین خطوط موزون، بی خبراز آنکه این لغات از جوهر وجود او تغذیه می کنند و آنگاه که این جوهر به یغما رفت، قلم جز فرسایش کاغذ هنری ندارد و این آغازگر یک سرکوبی است...

قلم نمی داند که تفکر نویسنده خواندنی است و گمان می برد همه ی هیبت کاغذ از هنرنمایی رگ اوست بر صفحه ی سفید و بی روح کاغذ.

قلم با کاغذ عشق بازی می کند و کاغذ مالامال از خطوط می گردد، کاغذ می داند که اگر قلم در ترسیم اشتباه کند پایان عمر کاغذ است و اگر نویسنده اشتباه کند، پایان عمر هر دو (نگاشتن)

قلم بر کاغذ روان می شود و تفکر نویسنده بر صفحه نمایانگر و گروهی این نمایش را نظاره گر؛

کاش در این میان نویسنده با لطافت با قلم گام بردارد و افسار این سرکش را چنان به دست گیرد تا هم نگارنده لذت برد و هم تماشاگر!

این قلم مسئولیت خطیری به عهده دارد و کسی مسئول آن نیست جز نویسنده؛ کاش کمی در نوشتن انصاف داشته باشیم و کاش در شنیدن کمی ظرفیت پذیرش نقد... 

مهتاب