حکیم ابوالقاسم فردوسی

بناهای آباد گردد خراب  

ز باران و از تابش آفتاب
پی افکندم از نظم کاخی بلند        

که از باد و باران نیابد گزند
برین نامه بر عمرها بگذرد       

بخواند هر آن کس که دارد خرد
بسی رنج بردم بدین سال سی      

عجم زنده کردم بدین پارسی
جهان کرده­ام ازسخن­چون­بهشت    

از این بیش تخم سخن کس نکشت
چو این نامور نامه آمد به بن         

ز من روی گیتی شود پر سُخُن
نمیرم از این پس که من زنده­ام         

که تخم سخن را پراکنده­ام
هرآن کس که دارد هـُش­و رای­ودین     

پس از مرگ، بر من کند آفرین 

بیوگرافی حکیم