« شما فریاد ما را نمی شنوید ، چه هیاهوی روزگار گوشهایتان را پر کرده است، و با ماده سخت سالها بیاعتنایی به حقیقت، گوشهایتان بند آمده است ... ما فرزندان اندوهیم و اندوه، بس عظیمتر از آن است که در دلهای حقیر جای گیرد ... ما فرزندان اندوهیم و اندوه ابری است متراکم، که از آن باران معرفت و حقیقت بر سر مردم می بارد » . . . . جبران خلیل جبران