تو بگو

من از پشت دردهای عجیب می آیم
بی خبر از غمی که پشت لبخند هایم سنگینی می کند
بی خبر از اندوه بغض های فرو خورده ام
من بی بهانه بیقراره گریه ام
حالا هم
دلم می خواهد کمی تو برایم بگویی
بگو وارش
میخواهم بدانم بارشم برای چیست؟

...

من نمی دانم

کاش می دانستم

من خسته ام

خسته از تکرارهای دروغ

خسته از دیوارهای بتونی پشت پنجره

که دق داده اند رازقی های اتاقم را

خسته از چشمک های ستارگانی دور

که دلواپسی را تلقین لحظه هایم کرده اند

خسته ام از شبهای زمین

از شبهای بی تویی

اصلا چه فرقی می کند شب با روز

وقتی تو نباشی

یاس ِخیس ِدنیایِ من

زمین تو را کم دارد...

!!!. لبریز از بودن خواهم شد روزی که تو باشی و می دانم تو باشی من نیستم...